Vinir og englar

Jóda: Ég fór til spákalls í gær.
Vinur: Nú?
Jóda: Hann sagði að ég væri lítill engill sem hefði lent hér á jörðinni. Fyrir slysni missti ég vængina mína. Ég geng svo um jörðina og leita að vængjunum og trúi því að mannfólkið sé svo góðhjartað að það hjálpi mér að finna þá. En það gerir það ekki. Ég þarf að finna þá sjálf.
Vinur: Eru þá allir vondir við þig?
Jóda: hahahaha..já einmitt!
Vinur: Kannski vill það ekki að þú finnir þá því þá flýgur þú kannski í burt? Hefur þú pælt í því?