Jæja, loksins

Jæja þá er ég komin með skjá og get hafið frásögn af ferðum mínum og sonar míns um heimsins höf og lönd. En veit ekki alveg hvar ég á að byrja, fæ svipaða tilfinningu og þegar ég lít yfir íbúðina mína og mér fallast hendur... svo mikið að gera að ég veit ekki hvar ég á að byrja. Ætli ég geri ekki eins og þegar ég byrja að taka til...á fötunum.

Við keyptum föt.

En fyrst fórum við í Legoland. Má eiginlega segja að ástæðan fyrir því að ég þarf ekki að fara í útilegu þessa helgi er sú að ég fór í útlilegu í Legolandi. Legoland er frábær skemmtigarður. Fyrir þá sem ekki hafa farið þangað, þá er einn dagur eiginlega ekki nóg. Taka tvo daga í þetta.
Ferðin varð reyndar hálf endasleppt hjá okkur Sverri, þar sem honum tókst að togna í hálsinum í stærsta rússíbananum. Við þurftum að fara með sjúkraleigubíl í næsta bæ og hitta lækni. Læknirinn gaf grænt ljós á að farið væri í Tivolí helgina á eftir.

Sú ástæða sem sonurinn gaf fyrir tognuninni var sú að þegar við fórum niður fyrstu brekkuna, þá öskraði hann og opnaði þ.a.l. munninn upp á gátt og þá kom voðalega mikill vindur upp í munninn á honum og hann tognaði í hálsinum.

Ég viðurkenni fúslega að ég átti mjög erfitt með að halda tárunum inní augunum og hnúturinn í maganum var voða voða stór. En einhverra hluta vegna treysti ég þessum sænska lækni (sem talaði við mig á einhverskonar skandinavísku og ensku við sverri) og eftir að heim í tjald var komið og tveir bjórar komnir í magann, leystist hnúturinn og tárin fóru aftur inn í pokana.

Rennandi blaut og frekar köld sofnuðum við svo öll svefni þeirra sem eiga hann skilið og sváfum alveg þangað til við vöknuðum.